χαλκοχυτικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην χαλκουργία

2. το θηλ. ως ουσ. η χαλκοχυτική- η χαλκουργία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκ(ο)-* + -χυτικός (< χύνω / χέω). Το επίθ. χαλκοχυτικός μαρτυρείται από το 1892 στην εφημερίδα Άστυ].